Podręcznik komunikacji Electrolux Ic43316 jest szczegółowym zestawem instrukcji dotyczących konfiguracji, instalacji i użytkowania systemu komunikacji bezprzewodowej Electrolux Ic43316. Zawiera szczegółowe informacje na temat konfiguracji, instalacji i użytkowania systemu. Zawiera także wskazówki dotyczące konserwacji i bezpieczeństwa urządzenia. Podręcznik komunikacji Electrolux Ic43316 ułatwia użytkownikom szybkie i bezproblemowe korzystanie z systemu. Zawiera wszystkie niezbędne informacje, aby pomóc użytkownikom uzyskać optymalne wyniki z systemu.
Ostatnia aktualizacja: Podręcznik komunikacji Electrolux Ic43316
Izba Gospodarcza Komunikacji Miejskiej szanuje prawo użytkowników do prywatności.
Gromadzone, w dziennikach logów, dane są wykorzystywane do:
1. utrzymania sesji Użytkownika (po zalogowaniu),
2. celów statystycznych.
Zebrane dane nie są udostępniane osobom trzecim.
Privacy Policy
You have read and agreed to our privacy policy
Google Maps
This website uses Google Maps service, allowing to display interactive maps.
Google Fonts
This site uses so-called web fonts provided by Google for the uniform font representation.
Tracking
This website uses functions of the web analytics service Google Analytics.
YouTube
This website uses YouTube service to provide video content streaming.
Jak to łatwopowiedzieć...universitasA1Danuta GałygaĆwiczenia komunikacyjnedla początkującychJak to łatwo powiedzieć... to bogato ilustrowany zbiór ćwiczeńkomunikacyjnych dla początkujących, uczących sięna poziomiepodstawowym (A1, A2). Program zbioru powiązany jest z sys-temem certyfikatowym języka polskiego, zawiera bowiem in-tencje pragmatyczne przewidziane w opracowanym przezPaństwową Komisję Poświadczania Języka Polskiego jakoObcego inwentarzu funkcjonalno-pojęciowym; zawiera takżeelementy inwentarza tematycznego. Zbiór charakteryzuje siębogactwem ćwiczeń słownikowych, ćwiczeń na rozumienietekstów (pisanych i mówionych), a także ćwiczeń zawierająceaspekt kulturowy oraz quizów tematycznych. Ponieważ wię-kszość uczących się to tzw. wzrokowcy, autorka kładzie szcze-gólny nacisk na obraz, który ułatwia uczenie się.yga jest absolwentką rusycystyki (1989) i bohemistyki(1993) UJ. Do 2004 roku nauczała języka polskiego jako obcegow Instytucie Polonijnym UJ. Obecnie jest wykładowcą w InstytucieRosji i Europy Wschodniej UJ. Zajmuje się strategiami nauczania /uczenia się języków obcych. Bada efektywność nauczania językówsłowiańskich (polskiego, rosyjskiego, czeskiego). Interesują ją nowo-czesne technologie w nauczaniu języków obcych. Przygotowujemultimedialny zbiór do nauczania fonetyki obcokrajowców.A2www. universitas. com. plDanutaGałJaktoł3 CDĆwiczenia komunikacyjne dla początkującychPODRĘCZNIK DO NAUKIJĘZYKA POLSKIEGODLA CUDZOZIEMCÓ WKrakówpoziomA1 i A2Materiałdźwiękowy do pobrania ze strony© Copyright by Danuta Gałyga and Towarzystwo Autorów i WydawcówPrac Naukowych UNIVERSITAS, Kraków 2011, 2017TAiWPN UNIVERSITASTłumaczenie na język angielskiMagdalena Buchtaumaczenie na język niemieckiJan Szurmantumaczenie na język rosyjskiSergiy TyupaRedakcjaH. A. GruszkaOpracowanie graficzne i składKatarzyna RaputaProjekt okładki i stron tytułowychSepielakRysunkiKamila GawłowskaZdjęcia ilustrujące dialogiUrszula MolickaPrzy nagrywaniu płyt CD swoich głosów użyczyliWanda Grabowska, Patryk Kośnicki, Martyna Krzysztofik, HannaMarczyńska, Dawid Ogrodnik, Lidia Olszak, Patrycja Pulit, Maciej Słota,Daniel Szczypa, Krystian WojtarowiczRealizacja dźwiękuPawełNawrocki, RafałPtakNagrania dokonano w Studio Inigo w KrakowieISBN 978-83-242-3109-6e-ISBN 978-83-242-6459-9Spis treściSzlachetne zdrowie…Pierwsza myśl najlepszaSłowniczekDobra wieść, kiedy niosą jeśćGdzie dwóch Polaków, tam trzy zdaniaMądry Polak po szkodzieWszędzie dobrze, ale w domu najlepiejKoniec języka za przewodnikaJaka praca, taka płacaGrunt to rodzinka!Co kraj, to obyczaj1OD REDAKTORA SERIIWSTĘPINTRODUCTIONVORWORTПРЕДИСЛОВИЕ131211109735557391111131153173193213234568ACH_1_6. indd 5 2011-08-18 19:09:48ACH_1_6. indd 6 2011-08-18 19:09:48Od redaktora seriiPodręcznik Jak to łatwo powiedzieć… służy do nauczania mówienia po polsku na najniższychpoziomach zaawansowania A1 i A2. Komunikacja ustna stanowi zatem centrum zainteresowaniai cel wszystkich ćwiczeń w nim zawartych. Punkt wyjścia każdej lekcji stanowią wzory rozmówprowadzonych w różnych, ale zbliżonych do siebie sytuacjach.W każdej lekcji znajdziemy cztery przykłady dialogów, podane w postaci fotokomiksów, uka-zujących nie tylko samych mówiących, ale także sytuacje im towarzyszące. Powinno to ułatwićnajpierw zrozumienie dialogów, a potem ich memoryzację oraz odgrywanie ról wzorowanych naprawdziwych zachowaniach. Oczywiście, przykładowe sytuacje mogą stać się podstawą ćwiczeńkreatywnych, polegających na proponowaniu przez studentów własnych dialogów, w różnymstopniu powiązanych z sytuacją wyjściową.Mówienie po polsku jest sprawnością, na którą położono największy nacisk w tym podręczniku,ale poza nią Autorka korzysta także z innych sprawności. Najczęściej z rozumienia ze słuchu, boprzykładowe dialogi trzeba zrozumieć, słuchając ich i oglądając fotokomiksy oraz odwołując siędo ćwiczeń szczegółowych (np. leksykalnych). Poza tym w każdej lekcji znajdziemy ćwiczenia narozumienie tekstu pisanego (czytanie tekstu ze zrozumieniem) oraz na pisanie po polsku. Dziejesię tak, gdyż zgodnie ze standardami europejskimi komunikacja ustna (rozumienie ze słuchu i mó-wienie) jest najważniejszą umiejętnością na poziomach A1 i A2, a pozostałe dwie sprawności są tutraktowane pomocniczo.Przed komunikacją ustną należy uczących się oswoić z wymową najtrudniejszych wyrazówi grup wyrazowych oraz zaznajomić ich ze słowami niezbędnymi w danej sytuacji. Dlatego Autorkawprowadza dwa typy ćwiczeń. Pierwszy to ćwiczenia fonetyczne typu „echo”, polegające na po-wtarzaniu za lektorem wyrazów, grup wyrazowych i całych fraz występujących w dialogach. I tak naprzykład pytanie w lekcji 3. Masz jakieś specjalne życzenie? zostało rozbite na trzy poprzedzające jegrupy wyrazowe: Specjalne życzenie. Jakieś życzenie. Masz życzenie. Ich wcześniejsze przećwiczeniepowinno ułatwić poprawną wymowę modelowego pytania.Drugi typ ćwiczeń prekomunikacyjnych stanowią ćwiczenia leksykalne, prezentujące potrzebnew komunikacji słownictwo tematyczne. Polegają one najczęściej na dopasowaniu słowa do zdjęciajego desygnatu albo na powiązaniu semantycznym słów ogólnych (nadrzędnych) ze szczegółowy-mi. Na końcu podręcznika zamieszczone zostały słowniczki do każdego dialogu, które stanowiąpodręczne zbiory słownictwa tematycznego, użytecznego w danej sytuacji komunikacyjnej.Podręcznik Jak to łatwo powiedzieć… jest nową, gruntownie przerobioną wersją podręcznikaAch, ten język polski! Danuty Gałygi z 2001 roku. Z pierwotnej wersji pozostał właściwie tylko po-mysł całości i ogólne założenia podręcznika, co widać na przykład w liczbie i tytułach lekcji. Pozatym zmieniło się wszystko, tak jak zmieniła się w ciągu dziesięciu lat polska rzeczywistość. Zamiaststudentów obcokrajowców, którzy grali główne role w fotokomiksach wersji pierwszej, widzimyteraz osoby polskiego i obcego pochodzenia, poruszające się po polskiej rzeczywistości z 2010 roku.Materiał ilustracyjny stanowią nie tylko komiksy, ale także zdjęcia, rysunki i plany (np. plan miasta)dobrane w taki sposób, by ułatwić naukę polszczyzny, ułatwić mówienie po polsku. O przyjazny dlaodbiorcy layout całości zadbała redaktorka wydawnictwa „Universitas” we współpracy z grafikiem,tworząc w ten sposób nowy typ podręcznika z serii „Język polski dla cudzoziemców”.Osobną uwagę należy zwrócić na bogaty materiał dźwiękowy, towarzyszący podręczniko-wi. Składają się nań trzy płyty audio CD, zawierające ponad 100 nagrań. Zadaniem nagrań jestoswojenie cudzoziemców z brzmieniem polszczyzny, a poza tym dostarczenie wzorów wymowysłów, wyrażeń i zdań, wypowiadanych z różną, dostosowaną do intencji mówiących i do sytuacjiintonacją.Każdą lekcję kończą ćwiczenia podsumowujące, których zadaniem jest najpierw sprawdzenieopanowania całego materiału, prezentowanego i ćwiczonego w poszczególnych częściach lekcji,a potem – dostarczenie uczącym się satysfakcji z coraz swobodniejszego mówienia po polskui poruszania się po zawiłościach polszczyzny.ACH_1_6. indd 7 2011-08-18 19:09:48Przygotowując nową wersję podręcznika, Danuta Gałyga uwzględniła przede wszystkim wła-sne doświadczenia, wyniesione z nauczania polskiego w grupach początkujących w InstytuciePolonijnym UJ oraz w Centrum Języka i Kultury Polskiej w Świecie UJ. Poza nimi brała pod uwagęsugestie i opinie wszystkich użytkowników poprzedniej wersji, która przez kilka lat należała donajlepiej sprzedających się podręczników wydawnictwa „Universitas”. Dlatego mam nadzieję,że nowy podręcznik komunikacji ustnej, jakim jest Jak to łatwo powiedzieć… będzie cieszył sięjeszcze większą popularnością.Władysław T. MiodunkaProfesor Uniwersytetu JagiellońskiegoKraków, lipiec 2011ACH_1_6. indd 8 2011-08-18 19:09:48Jaktołatwopowiedzieć…tozbiórćwiczeńkomunikacyjnychdlapoczątkujących–uczącychsięna poziomie podstawowym (A1, A2). Program zbioru powiązany jest z systemem certyfikatowymjęzyka polskiego, zawiera bowiem zagadnienia przewidziane w opracowanym przez PaństwowąKomisję Poświadczania Znajomości Języka Polskiego jako Obcego inwentarzu funkcjonalno--pojęciowym; zawiera także elementy inwentarza tematycznego.Na zbiór składa się 10 jednostek lekcyjnych. Każda jednostka podzielona została na kilka od-powiednio oznaczonych części:I DIALOGI, SŁOWNICTWO, ĆWICZENIAII ĆWICZENIA PODSUMOWUJĄCEIII WARTO PRZECZYTAĆIV WARTO POSŁUCHAĆV WARTO NAPISAĆVI QUIZW kilku lekcjach pojawia się też część WARTO WIEDZIEĆ, w której zamieszczone zostały krótkieinformacje dotyczące polskich „realiów”. Jak to łatwo powiedzieć… to współczesny język polski w postaci dialogów, przedstawionychw formie obrazkowej z tzw. dymkami. Dialogi są napisane prostym, w miarę autentycznym językiem.Ich treść nie jest ściśle podporządkowana zagadnieniom gramatycznym. Autorce chodziło raczejo autentyczność komunikacyjną, czego dowodem są zamieszczone w ćwiczeniach oryginalneteksty pochodzące z polskich czasopism. Teksty te mają stanowić zachętę do mówienia i dyskusji.W części WARTO NAPISAĆ, uczący się mogą konstruować dialogi na dany temat. Jak to łatwo powiedzieć… to zbiór różnorakich ćwiczeń, nie zawsze sensu stricte komunikacyj-nych. Znaleźć tu można quizy, rozsypanki literowe, ćwiczenia słownikowe, ćwiczenia na rozumienietekstów (pisanych i mówionych), a także ćwiczenia zawierające aspekt kulturowy. Ponieważ więk-szość uczących się to tzw. wzrokowcy, autorka kładzie szczególny nacisk na obraz, który ułatwiauczenie się. Proponowane w każdej jednostce lekcyjnej ćwiczenia należy wykorzystywać kre-atywnie, uzupełniając je własnymi pomysłami. Wszystko wszak zależy od potrzeb grupy. Nauczycielmoże zmienić kolejność wprowadzania materiału poszczególnych części lekcji, a niektóre, zwłaszczate trudniejsze, opuścić. Można powiedzieć więc, że Jak to łatwo powiedzieć… to młodszy bratpodręcznika Polska po polsku1, gdzie przedstawiono 10 typowych sytuacji komunikacyjnych, 150podstawowych struktur gramatycznych i 100 kolorowych zdjęć. Jak to łatwo powiedzieć… przeznaczony jest dla uczących się, którzy mają dopiero przedsobą podstawowy kurs gramatyki. Z podręcznika należy korzystać pod stałą kontrolą nauczyciela.Zaleca się, by przeznaczyć na zbiór 90-120 godzin lekcyjnych nauki – na każdą jednostkę ćwicze-niową około 9 godzin zajęć z nauczycielem i 3 godziny pracy indywidualnej. Jak to łatwo powiedzieć… to wynik kilkunastoletnich doświadczeń autorki w pracy z grupamipoczątkującymi w Katedrze Języka Polskiego jako Obcego UJ.Danuta GałygaWstępW. Miodunka, J. Wróbel, Polska po polsku, Warszawa 1986.ACH_1_6. indd 9 2011-08-18 19:09:4910Jak to łatwo powiedzieć… is a practice book for the beginner learners of Polish (A1-A2level). The content of the book corresponds to the system of certification exams in Polish, as itincludes the pragmatic intensions laid down in the functional-notional inventory formulated by theCertification Commission for Polish as a Foreign Language, as well as elements of the thematicinventory.The book consists of 10 units. Each unit is divided into parts, labeled as following:I DIALOGI, SŁOWNICTWO, ĆWICZENIA (DIALOGUES, VOCABULARY, EXERCISES)II ĆWICZENIA PODSUMOWUJĄCE (REVIEW EXERCISES)III WARTO PRZECZYTAĆ (WORTH READING)IV WARTO POSŁUCHAĆ (WORTH LISTENING)V WARTO NAPISAĆ (WORTH WRITING)Some of the units also contain WARTO WIEDZIEĆ (WORTH KNOWING) section which providesbrief information about the Polish “realia. ”Jak to łatwo powiedzieć… presents current Polish idiom, in the form of comic strip dialogueswith “speech bubbles. ” The dialogues are simple, but fairly authentic, and their content is notstrictly subordinate to grammar. The author’s intention was to represent authentic communicativesituations, which is visible in her use of original material taken from Polish periodicals. These textsare meant to serve as a springboard for discussion. In the WARTO NAPISAĆ (WORTH WRITING)section students can construct their own dialogues on a given topic. Jak to łatwo powiedzieć… is a collection of various exercises, not only communicative in nature.It also contains quizzes, word puzzles, vocabulary tasks, reading and listening comprehensiontasks, as well as culture-related activities. Since most students are “visual” learners, prominence isgiven to visual images, which obviously facilitates learning. As each group of students is unique, theexercises in a given unit should be approached in a creative fashion, augmented by the teacher’sor students’ own ideas. The order of particular parts in a unit can be freely modified; somesections, especially more difficult ones, may be skipped altogether. One may say that Jak to łatwopowiedzieć… is a younger brother of Polska po polsku1a book containing ten typical communicativesituations, 150 basic grammatical constructions, and 100 colour images. Jak to łatwo powiedzieć… is addressed to learners who have yet to take the basic Polishgrammar course. It should be used under teacher’s supervision. It is recommended for 90-120hours of study: ca. 9 hours of teacher-assisted learning and 3 hours of individual work for each unit. Jak to łatwo powiedzieć… is the outcome of the author’s long experience in teachingbeginner groups in the Department of Polish as a Foreign Language at the Jagiellonian Universityin Cracow.IntroductionACH_1_6. indd 10 2011-08-18 19:09:4911Jak to łatwo powiedzieć… ist eine Sammlung von kommunikativen Übungen für Anfänger,die Polnisch auf den Niveaustufen A1 und A2 des GER lernen. Der Lehrplan der Sammlung istverbunden mit dem Zertfikatssystem der polnischen Sprache, er enthält nämlich pragmatischeZielsetzungen, wiesiedasfunktional-begrifflicheVerzeichnisvorsieht, welchesvonderKommissionfür die Zertifikate der Kenntnisse von Polnisch als Fremdsprache ausgearbeitet ausgearbeitetworden ist; es enthält auch Elemente des thematischen Verzeichnisses.Die Sammlung besteht aus zehn Lehreinheiten. Jede dieser Einheiten ist in verschiedene,deutlich gekennzeichnete Teile unterteilt:I DIALOGI, SŁOWNICTWO, ĆWICZENIA (DIALOGE, WORTSCHATZ, ÜBUNGEN)II ĆWICZENIA PODSUMOWUJĄCE (ZUSAMMENFASSENDE ÜBUNGEN)III WARTO PRZECZYTAĆ (LESENSWERT)IV WARTO POSŁUCHAĆ (HÖRENSWERT)V WARTO NAPISAĆ (SCHREIBENSWERT)In einigen Lektionen gibt es auch den Teil WARTO WIEDZIEĆ (WISSENSWERT), in dem kurzeInformationen zusammengestellt wurden, die das polnische Alltagsleben betreffen. Jak to łatwo powiedzieć… beinhaltet zeitgenössisches Polnisch in Form von Dialogen, die alsBilder mit aus Comics bekannt...
1Elżbieta BowdurKomunikacjai informacjaWstęp do zagadnieniaPDF created with pdfFactory trial version www. pdffactory. com2Wstępspółczesny świat wprowadza w życie człowieka wieleparadoksów. Otóż, z jednej strony należy stwierdzić, żekomunikacja międzyludzka nie była chyba nigdy prostsza. Siećkomputerowa zdaje się stwarzać nowe możliwości zarówno w sferzedocierania do informacji, wymiany informacji, jak i zachowań, któreprzedtem miały bezpośredni społeczny charakter. Biorąc pod uwagę wszelkiepozytywy z tego wynikające należy zwrócić uwagę na fakt, że niepotrzebnyjest już bezpośredni kontakt z drugim człowiekiem, aby np. nawiązaćznajomość, co odbiera nam możliwość ćwiczenia umiejętnościkomunikacyjnych. Z drugiej strony, społecznie pożądane są kompetencjew zakresie porozumiewania się, co szczególnie widoczne jest podczas doborupracowników przez pracodawcę. Często, to właśnie umiejętność jasnejprezentacji swoich myśli, trafnej argumentacji czy odpowiednia postawaciała „wpływają” na ocenę jakości naszych kompetencji w ogóle.Niezależnie od przedstawionych sprzeczności nie chciałabym oceniaćtych sposobów komunikacji jako złych czy dobrych. Każdy z nich posiadaswoją wartość w rozwijaniu zdolności porozumiewania się, a zważywszy nato, że Internet staje się coraz bardziej powszechny, należy dołożyć wszelkichstarań, aby stał się źródłem rozwoju, a nie zanikania tradycyjnych metodkontaktu. Jest on bowiem obecnie jednym z lepszych nośników informacji.Ponadto nie ma chyba żadnych wątpliwości co do tego, że człowiek,który od najmłodszych lat przebywa w atmosferze pozwalającej na swobodnewyrażanie tego co czuje, widzi i czego chce oraz otrzymuje adekwatneinformacje zwrotne, nie będzie zastępował osobistej komunikacji z ludźmi narzecz pośredniej formy kontaktu, gdyż takowa nie zaspokoi wszystkich jegopotrzeb.Kształtowanie umiejętności komunikacyjnych, w moim przekonaniu,nie powinno być jedynie rolą rodziny i najbliższego otoczenia dorastającegoczłowieka. Gwałtowne zmiany jakie dokonują się w ostatnich latachw systemie edukacji pozostawiają wiele miejsca na pomysłowośći nieszablonowość nauczyciela i sposobu prowadzenia przez niego zajęć.Coraz częściej nudne, długie wykłady są zastępowane metodamiwarsztatowymi, a ćwiczenia teoretyczne - grami, zabawamipsychologicznymi. Nauczyciel powinien zatem stale podnosić swojeumiejętności i wiadomości z zakresu komunikacji interpersonalnej, aby lepieji skuteczniej uczyć i wychowywać.3Komunikacja interpersonalnaNigdy nie mów wszystkiego, co wiesz, ale wiedz zawsze, co mówisz.George Bernard Shaw.iele nieporozumień w relacjach interpersonalnych jest wynikiemzłej komunikacji. Niewłaściwe odczytanie intencji z jednej strony,zawoalowane oczekiwania z drugiej oto trudności, którychdoświadcza niemal każdy z nas w codziennych rozmowach. O efektywnejkomunikacji można mówić wówczas, kiedy treść wypowiedzi jestzrozumiana zgodnie z intencjami nadawcy przekazu.W celu pełniejszego poznania istoty komunikacji warto zastanowić się nadprocesami i mechanizmami, które leżą u podłoża każdej rozmowy.Podstawowa sekwencja:• Myśl - na wstępie w umyśle nadawcy pojawia się określona myśl.• Kodowanie - aby owa myśl mogła zostać przekazana rozmówcynależy ją zakodować, tzn. nadąć jej słowne brzmienie.• Odkodowanie - odbiorca aby zrozumieć usłyszaną wypowiedźdokonuje procesu odkodowania- translantacji na własny język.W procesie odkodowywania przekazu ważną rolę odgrywa zarówno sama jejtreść jak również jej kontekst. Na treść wypowiedzi składają sięposzczególne słowa. Przy wykorzystaniu określonych reguł gramatycznychłączy się je w semantyczne frazy. Poszczególne osoby w sobie właściwysposób posługują się językiem, budują wypowiedzi oraz dokonują ichinterpretacji.Na kontekst wypowiedzi składają się: ton głosu, kontakt wzrokowy, mowaciała. Wszystkie te elementy określa się mianem ekspresji niewerbalnej. O jejdoniosłej roli świadczyć może fakt, iż w większym stopniu ufamy treściprzekazu niewerbalnego niż tego wyrażonego słowami. Jak dowodzą badaniana temat komunikacji interpersonalnej poszczególne kanały przekazuinformacji mają zróżnicowany wpływ na kształtowanie ogólnej ocenywypowiedzi. I tak treść wyrażona słowami wpływa jedynie w 7%, przekaz4zawarty w tonie głosu decyduje w 38%, przekaz zawarty w mimice twarzydecyduje w 55%.Komunikacja werbalna i niewerbalnaorozumiewanie się ludzi nie może być albo werbalne alboniewerbalne. Nie sposób ich oddzielić od siebie. „Język jest jakkartka papieru, której jedną stronę stanowią dźwięki, a drugą pojęciai myśli. Nie możesz chwycić jednej strony kartki, nie chwytając drugiej, niemożesz odciąć jednej strony kartki, nie tnąc drugiej. Najlepiej więc myślo nich łącznie” (de Saussure, cyt. za Stewart).Werbalne i niewerbalne elementy komunikacji są całkowiciewspółzależne, co oznacza, że oddziałują na siebie nawzajem. Jedynymsposobem rozróżnienia tych cech jest myślenie o nich w kategoriachkontinuum:Pierwotnie werbalne – mieszane – pierwotnie niewerbalneSłowa pisane ton głosu, tempo, gesty, spojrzenia, mimikapauzy, głośność, dotykSłowa pisane są klasyfikowane jako pierwotnie werbalne. Występująotoczone przez niewerbalną przestrzeń, ale ludzie pierwotnie interpretują ichtreść werbalną. Ton głosu – tempo, pauzy, głośność, wysokość, milczenie –składają się na cechy określane jako mieszane, ponieważ towarzyszą słowommówionym lub nakładają się na nie, natomiast gesty, mimika klasyfikowanesą jako pierwotnie niewerbalne, ponieważ np. uśmiech, zmarszczenie brwilub sceptyczne spojrzenie mogą coś znaczyć bez towarzyszących słów (cyt.za Stewart).Definicje1. Wymiana werbalnych, wokalnych, niewerbalnych sygnałówpodejmowana w określonym kontekście w celu osiągnięcia lepszegowspółdziałania.Z. Nęcki Komunikacja międzyludzka, Wyd. Profesjonalnej Szkoły Biznesu, Kraków, 199652. Proces przekazywania i odbierania informacji między dwiemaosobami lub pomiędzy małą grupą osób, wywołujący określoneskutki i rodzaje sprzężeń zwrotnych.W. Głodowski, Komunikowanie interpersonalne, W-wa, 1994Poziomy komunikowania interpersonalnego:1. Fatyczny (gr. phatós „powiedziany”) - swobodna rozmowaprowadzona z reguły na nieistotne tematy przez osoby słabo sięznające i nie mające intencji wywierania jakiegokolwiek wpływu,2. Instrumentalny - uczestnicy są zainteresowani osiągnięciemporozumienia w określonej sprawie, nawet wówczas, gdy ich poglądyi postawy różnią się zasadniczo. Intencja jednej ze stron bądź obu jestmodyfikacja zachowań lub postaw interlokutora.3. Afektywny - strony komunikujące się uzewnętrzniają swoje emocje,postawy, wartości i są głęboko zaangażowane w proceskomunikowania. Ich celem jest wzajemne poznanie się i zrozumienie.B. Dobek-Ostowska, Podstawy komunikowania społecznego, Wyd. Astrum, Wrocław,19996Komunikacja werbalna„Język jest podstawowym źródłem komunikowania werbalnego. Dziękiniemu wyrażane są znaczenia komunikowania idei i uczuć, pod warunkiem,że dźwięki i symbole są rozumiane przez wszystkich uczestników procesukomunikowania. (... ) Zdaniem wielu badaczy komunikowanie werbalne jestzdeterminowane przez pewne czynniki, z których najważniejsze to kulturai płeć. ) Komunikowanie mężczyzn cechuje autoprezentacja,zdecydowanie i nastawienie na osiągnięcie celu. Kobiety preferująporozumienie i budowę wspólnych więzi, są w większym stopniuniezdecydowane.Wyróżniamy dwie formy komunikowania werbalnego: ustną i pisaną.Forma ustna daje komunikującym się znacznie większe możliwości ekspresjiuczuć i myśli, bowiem proces przekazu zostaje wzmocniony przez środkikomunikowania niewerbalnego. Komunikowanie ustne stwarza dogodniejszewarunki do nawiązania kontaktów komunikacyjnych na poziomie fatycznym,jest także bardzie skuteczne na poziomie instrumentalnym i afektywnym. ”B. Astrum, Wrocław, 19997Rodzaje wypowiedzi werbalnej:Polecenia i instrukcje - stosowane w celu wywarcia wpływu na innych;mogą być uprzejme, perswazyjne bądź autorytarnePytania - ukierunkowane na uzyskanie informacji werbalnej; mogą byćotwarte, zamknięte, osobowe lub bezosoboweInformacja - może być odpowiedzią na pytanie, być częścią wykładu lubwystępować w dyskusji nad rozwiązaniem problemu.Mowa nieformalna - pogawędki, żarty, plotki skierowane na wzmocnieniei uprzyjemnienie relacji społecznychWyrażanie emocji i postaw międzyludzkich - szczególny rodzaj informacjiprzenoszony zwykle niewerbalnieWypowiedzi wykonawcze - akty mowy, gdzie wypowiedź czegoś dokonuje,np. w czasie głosowania, sądzenia, nazywaniaZwyczaje społeczne - dziękowanie, powitanie, przepraszanieWypowiedzi ukryte - ważniejsze znaczenie występuje na drugim planieM. Argyle, Psychologia stosunków międzyludzkich, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa20018Komunikacja niewerbalna„Sposób, w jaki ludzie komunikują, intencjonalnie bądźnieintencjonalnie, bez słów; wskaźniki niewerbalne obejmują mimikę, tongłosu, gesty, pozycje i ruchy ciała, dotyk i spoglądanie. ”E. Aronson, T. D. Wilson, R. M. Akert, Psychologia społeczna. Serce i umysł, Wyd.Zysk i S-ka, Poznańomunikowanie się jest procesem, który umożliwia przekazywanieinformacji między osobami. Przedmiotem przekazu są fakty, myśli,uczucia, etc. Można je przekazywać na różne sposoby, np. zapomocą mowy, gestów, symboli. Podstawowym środkiem przekazywaniainformacji między ludźmi jest język. Komunikatom werbalnymprzekazywanym rozmówcy nieodłącznie towarzyszy ekspresja niewerbalna,która dostarcza kontekstu ułatwiającego interpretację usłyszanej wypowiedzi.Wyodrębniono cztery różne rodzaje ekspresji niewerbalnej: mimika,proksemika, kinezjetyka, parajęzyk.Mimika twarzy stanowi źródło informacji na temat stanów emocjonalnychi postaw, takich jak sympatia czy wrogość. Naukowcy stwierdzili, że istniejesześć głównych rodzajów mimiki odpowiadających następującym emocjom:szczęście, zdziwienie, strach, smutek, gniew, pogarda.Proksemika dostarcza informacji o partnerach interakcji na podstawieprzestrzennej odległości miedzy nimi, sposobu strukturyzowaniai wykorzystania mikroprzestrzeni. Zachowania proksemiczne pozostają podwpływem dwóch sprzecznych potrzeb: afiliacji i prywatności.Kinezjetyka analizuje postawy ciała, gesty i inne ruchy ciała. Jedenz podstawowych aksjomatów komunikowania brzmi, iż jest to zjawiskonieuchronne. Można przestać mówić w sensie wokalnym ale nie możnaw ogóle wstrzymać emitowania informacji- intencjonalnie lubnieintencjonalnie ciało stale wysyła sygnały poprzez postawę, pochylenie,rozluźnienie, napięcie, gesty.Czwartym systemem komunikacji niewerbalnej jest parajęzyk. Źródłeminformacji są cechy głosu- wysokość, natężenie, tempo mówienia, wahaniai inne zakłócenia płynności mowy.9Język słów, ze swą zadziwiającą złożonością struktury i bogactwemsłownika, jest głównym środkiem, za pomoc którego ludzie wyrażają swojemyśli i uczucia. Przyjęcie założenia, że język słów jest jedynym środkiemporozumiewania się, byłoby poważnym błędem.Ważną zasadą w zakresie komunikacji interpersonalnej jest zachowaniespójności pomiędzy przekazem werbalnym a ekspresją niewerbalną.Najważniejsza natomiast pozostaje przyjazna i życzliwa postawa wobecrozmówcy. Potrafi ona zrekompensować wszelkie deficyty kompetencjikomunikacyjnej.Funkcje komunikacji niewerbalnej:1. Wyrażanie emocji - twarz, ton głosu, ruch ciała obejmujący gestyi pozycje, zaraźliwość emocjonalna. Wskazywanie postawmiędzyosobowych - np. przyjacielskość - wrogość, dominujący -podporządkowany, atrakcyjność seksualna.3. Podtrzymywanie komunikacji werbalnej.4. Pozdrowienia i inne rytuały.Niewerbalne akty komunikacyjne:• gestykulacja - a więc ruchy rąk, dłoni, palców, nóg, stóp,głowy i korpusu ciaławyraz mimiczny twarzy - jego bogatemożliwości przekazywania zarówno stanów psychicznych, jaki informacji obiektywnych, dotyk i kontakt fizyczny –w zróżnicowanej gamie od łagodnego głaskania do brutalnegouderzenia, wygląd fizyczny - sposób ubierania się, czesania,ozdabiania, malowania ekspozycji wizualnej zarównomężczyzn, jak i kobiet, dźwięki paralingwistyczne - takie jakwestchnienia, pomruki, płacz, sapanie, gwizdanie, jęki,10śmiech, przydźwięki w rodzaju „eee”, „yy”, czyli wszelkieodgłosy, które nie tworzą słów i ich części, kanał wokalny -intonacja, akcentowanie, barwa głosu, rytm mówienia,szybkość mówienia, wysokość głosu, spojrzenia i wymianaspojrzeń - kontakt wzrokowy, w którym jakość i długośćspojrzeń jest znaczącym elementem komunikacji• dystans fizyczny między rozmówcami - odległość międzynimi w trakcie rozmowy jest ważna informacją m. in.o wzajemnych postawach, poziomie intymności, sympatii,itd. ; niemal niezależną problematyką jest zjawisko „inwazji”w przestrzeń osobistą człowieka, a także inwazja wzrokowa,zapachowa, dźwiękowa, pozycja ciała w trakcie rozmowy - tunajważniejsze są: poziom napięcia bądź rozluźnieniai otwartość bądź zamknięcie, organizacja środowiska - w skaliosobistej (architektura wnętrz) i w skali publicznej(komunikowanie przez architekturę i urbanistykę) - chodzio użycie form przestrzennych jako komunikatówestetycznych, ideologicznych i użytkowych; do tej grupyzaliczamy też tak szeroką skalę zjawisk, jak meble, obrazy,zdjęcia jako komunikaty. ”Typologia funkcji komunikacji niewerbalnej (najtrafniej opisujerozmaite role):• Emblematy - niewerbalne gesty mające zwykle swoje bezpośrednie, słowneodpowiedniki,11• Ilustratory - zachowania niewerbalne oferujące komentarz dowypowiadanego tekstu; są formą wizualizacji,12• Wskaźniki emocji - zachowania okazujące przeżywane stany uczuciowe(mimika),• Regulatory - utrzymanie i modyfikacja sposobu mówienia i słuchania,organizowanie aktywności konwersacyjnej,• Adaptatory - zachowania pozwalające na osiągnięcie najbardziejkomfortowej pozycji konwersacyjnej poprzez przyjęcie odpowiedniej pozycjiciała, stosownej do oczekiwań dystansu interpersonalnego, pożądanego kątapatrzenia itd. ).Z. Nęcki, Komunikacja międzyludzka, Wyd. Profesjonalnej Szkoły Biznesu, Kraków, 1996Umiejętność słuchaniaSłyszeć nie znaczy słuchać!łyszenie to wyłącznie czynność percepcyjna, mimowolna dokonującasię za sprawą receptorów w obrębie narządu słuchu. Słuchanienatomiast jest czynnością selektywną, która obej...
